Mother's day/Μαμά...

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλες-ξέρουν αυτές ποιες είναι...

Και κοίτα ένα μυστήριο,του κόσμου το κριτήριο,πώς μοιάζουμε  μου λέει σαν δυό σταγόνες...

Δύο πράγματα εξακολουθούν να μου κάνουν εντύπωση, τόσα χρόνια μετά τον θάνατο της: 
Πώς γίνεται "κοτζάμ γαϊδούρα",πού θα έλεγε κι εκείνη τρυφερά,να νιώθω σαν απροστάτευτο ορφανό όταν την σκέφτομαι...και την σκέφτομαι κάθε μέρα.
Το δεύτερο,και πιό σημαντικό, είναι το πόσο συχνά -όσο περνάνε τα χρόνια,όλο και συχνότερα- με πιάνω να κάνω τις χειρονομίες της,να χρησιμοποιώ τις εκφράσεις της, να βλέπω το πρόσωπο της στον καθρέφτη. Και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι ν' ανακαλύπτω τα "κομμάτια" της πού είναι πιά δικά μου, περασμένα στον χαρακτήρα μου. Με κάποια συμφωνώ,με άλλα διαφωνώ, αλλά μου ανήκουν όλα...δέν διαγράφεται η εγγραφή  :]


Μαμά, μου λείπεις ΑΦΟΡΗΤΑ!!!

The clothes I've never learned how to wash,

I bring them to you in a bag.

You keep asking about my job, how I spend my days and my nights

and I manage to answer you properly....

I'm hungry, mammy

I'm scared, mammy

I'm growing old, mammy

And I'm afraid to be what you've always predicted:

Pretty,young, and... unlucky in love.

I open your fridge and grab a Coke,
so that all will remain as they are....
but they change.
Your "welcome" and your "bye" were the most precious words in my life.


I'll always remember the years you were growing old for my sake,
I finished school with an A but,mother,
I have no good news for you,
Everything in this life is as fate dictates.


For 30 summers and winters 
I bring you wild flowers
and-what a puzzling thing-people always comment that
 we look the same,
like two droplets of water.

I'm hungry, mammy

I'm scared, mammy

I'm growing old, mammy

And I'm afraid to be what you've always predicted:

Pretty,young, but unlucky in love.

Tania Tsanaklidou sung this song almost two years after my mother passed away. Tania's mother had also died at the same time...so it was like she was talking to me :]
Lina Nikolakopoulou wrote the lyrics,S.Kraounakis the music.
I've never managed to listen to it without crying...and I'll never stop missing her, never!!!