Πώς πέθαναν οι μύθοι του Πολυτεχνείου!!

Για πολλά απορώ τον τελευταίο καιρό,για πολλά ντρέπομαι και γιά πολλά είμαι εξω φρενών. Τωρα αναγκάζομαι να ντρέπομαι και για τη γενιά μου!

Αυτό που έγινε σήμερα έδωσε την χαριστική βολή σε όσες-λίγες-ψευδαισθήσεις μου είχανε μείνει για κάποιους παλιούς συντρόφους μου. (Ναι,να το ομολογήσω,απο το '72 είχα οργανωθεί-στην παρανομία πρώτα και μετά κανονικά)

Το ότι θα ξαναέβλεπα εικόνες Πολυτεχνείου στην Αθήνα του σοσιαλιστικού 2011 δεν το φανταζόμουν. Να δέρνονται ανηλεώς ειρηνικοί Ελληνες διαδηλωτές,να πνίγονται στα χημικά και στα δακρυγόνα!! Να κουβαλάνε αιμόφυρτους γέρους και γυναίκες πνιγμένες και καμένες απο τα χημικά και τις μολότοφ!!!

500 τραυματίες στα νοσοκομεία!!!

Με εντολές του τέως αγωνιστή και νυν υπουργού Χρήστου Παπουτσή!!

Πού είσαι νιότη που' λεγες πως θα γινόμουν άλλος...και κατάντησα να στέλνω τα ΜΑΤ να τσακίσουν τον κοσμάκη...

Και αφού η Μαρία, τέως του Πολυτεχνείου και νυν των Βρυξελλών, μας προειδοποίησε προ μηνός οτι θα μας διωξουν απο το ευρώ αν δεν είμαστε καλά παιδιά...σήμερα μέσα στη Βουλή ο Μίμης Ανδρουλάκης ψήφισε "ναι"!!

Ειχε βέβαια βγεί μια μερα πριν να δικαιολογήσει τον φίλο του τον Πάγκαλο για την αλητεία του με το "τανκς η μνημόνιο",του τύπου "εχει γλαφυρό λόγο..."

(Ας μην μελετήσω συναδέλφους -νυν μεγάλους και τρανούς αρχισυντάκτες ,διευθυντές και σχολιαστές- που κάποτε μας καθοδηγούσαν να μην ξεστρατίσουμε απο την ορθή αριστερή γραμμή και τώρα έχουν προσβληθεί από το "Αλτσχάϊμερ του παπαγάλου" κι από φλεγμονή σιαγόνων λόγω αδηφαγίας).

Είχα μια τελευταία ελπίδα ότι ο Μίμης -ένας απ΄τους ήρωες εκείνης της γενιάς-θα έπιανε τη μυρωδιά των δακρυγόνων,έστω και στο εντευκτήριο,κάτι θα του θύμιζε δεν γίνεται να έχει γίνει τόσο "σφουγγοκολάριος",σκέφτηκα η αφελής ηλιθία.

 Οταν άκουσα το "ναι" 'ηρθε κι έπεσε η ταφόπλακα στο μνήμα όπου αναπαύονται οι "δηθεν" της γενιάς του Πολυτεχνείου (καλέ,πού χάθηκε ο Λαλιώτης μια που το 'φερε η κουβέντα;)

Και το μνημόνιο νούμερο ενα και δύο ίσως κάποια στιγμή να προσπαθούσα να τα συγχωρήσω.

Την προδοσία του τι ήμασταν,για τι αγωνιστήκαμε και τι ονειρευτήκαμε αποκλείεται!

Σαν τον Καραγκιόζη/The story of Karagiozis

A shadow theatre player we met in Java,Indonesia.

Στην Απω Ανατολή, το Θεατρο Σκιών ασχολήθηκε απο την γέννηση του αποκλειστικά-με ελαχιστες εξαιρέσεις-με την αναπαρασταση ιστοριών από έπη ιερά ,όπως η Μαχαμπχάρατα,η Ραμαγιάνα και άλλων. Στη Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο, όμως, γέννησε έναν λαϊκό ήρωα κατ' εικόνα και ομοιωση των λαών της περιοχής.

 Εύπλαστος και εύκαμπτος, αυτός που έγινε γνωστός τον καιρό της Οθωμανικής Αυτοκρατοριας ως Καραγκιοζ/Καραγκιόζης αγαπήθηκε όσο λίγοι ήρωες και τα εχει καταφερει ο ατιμος να επιζεί ακόμα και σήμερα,την εποχή των multimedia.

Η ιστορία του κρύβει ενδιαφέροντα "μυστικά"!!!!

Greek Karagiozis with his son by a famous Greek creator-player Haridemos

Shadow theatre was born in India,spread all around the Far East and  riding the camels-or ships- of Arab merchants reached Persia and Egypt around the beginning of the second millennium AD. Figures made from leather, sometimes brightly painted, sometimes just black were moved behind a white semitransparent screen. They were the actors in various plays, mainly derived from holy epics,that lasted for hours.

Λίγο πολύ οι ειδικοί συμφωνούν οτι το Θέατρο σκιών γεννήθηκε στην Ινδία,πέρασε στην Ιάβα,την Κίνα,την Ταϊλάνδη κι από 'κει με την φροντίδα των Αραβων εμπόρων εφτασε κάποια στιγμή αρχές της δευτερης χιλιετίας στη Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το έφεραν οι τσιγγάνοι ,οι οποίοι όμως φαίνεται παράξενο να μην κράτησαν κάτι από την τέχνη αυτη.
 Πρώτη σταση-όπως πολλά στοιχεία δείχνουν- η Περσία και η Αίγυπτος. "Τσαντίρ χαγιάλ" το λένε ακόμα στην Κεντρική Ασία, δηλαδή "Όνειρο της τέντας"! 

Ηταν για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς μια τέχνη,ένας τρόπος απεικόνισης της ανθρώπινης μορφής, που κατάφερε να ξέφυγει από την Κορανική απαγόρευση ,γιατί ήταν "φευγαλέα σκιά".  Μια απο τις πρώτες αναφορές λέει οτι ο Σουλτάνος Σαλαδίν το 1084 παρακολούθησε παρασταση Θεάτρου Σκιών,στο Κάϊρο.

In the Greek version of Karagiozis there are many other characters, like his Hillbilly uncle,and comic types from all social strata.

When this art form reached the Middle East something interesting happened.It retained its importance in the religious rituals of the Muslim dervish cults, but it also spawned a secular form of entertainment. The hero of this satirical, funny,comic shadow theatre was named Karagioz, a Turkish word which means "Black eyed" and he lived in the market places and cafes of all the major cities around the Ottoman Empire.
He soon got a counterpart, Hatziavat and then a big variety of other companions, representing the nationalities of the empire,and all the typical real life characters of the times.

The Turkish Karagioz to the left and Hatziavat to the right.
The Turkish Karagioz is well dressed,with a hat and fancy shoes. His Greek version is barefooted. They both have a large nose and a humpback

Στην Μικρά Ασία,λέγεται οτι το έφεραν-όσο παραξενο κι αν μας ακούγεται τα τάγματα των δερβίσιδων, ιδιαίτερα των Μπεκτασήδων, πού χρησιμοποιούσαν την τέχνη αυτη σε θρησκευτικά δρώμενα. Στα παζάρια και τις αγορές όμως, το Θέατρο Σκιών πήρε έναν εντελώς άλλο δρόμο. Γέννησε τον Καραγκιοζ και τον Χατζηαβατ,που σατυριζαν τους μεσάζοντες, τους φοροεισπράκτορες και τα γεγονότα της καθημερινής ζωης.
Το εντυπωσιακό ειναι ότι ο λαϊκός Καραγκιοζης των Ανατολίτικων παζαριών-και αργότερα των καφενέδων-δεν ειχε το γνωστό αρθρωτό χέρι αλλά εναν αρθρωτό φαλλό (!) τον οποίο χρησιμοποιούσε καταλλήλως επί δικαίων και αδίκων,θηλυκών τε και αρσενικών. Και βεβαίως βωμολοχούσε και βεβαίως ήταν θέαμα κατάλληλο μόνο για ενήλικους άντρες.

Αυτός ο σχεδόν Αριστοφανικός Καραγκιόζ έπαθε μια αναμενόμενη μετάλλαξη όταν μπήκε στα σαλόνια και στα παλάτια των Σουλτάνων μερικούς αιώνες αργότερα. Ευπρεπίστηκε,ντύθηκε κάπως καλύτερα,έκοψε τις βρισιές και τα σεξουαλικά έκτροπα και βρέθηκε να κάνει παρέα με τον Μολιέρο και τον Ρακίνα, έργα των οποίων διασκεύαζε ο φημισμένος Καραγκιοζοπαίκτης Χασάν για το χαρέμι του Σουλτάνου.


Greece, being till 1821 a part of the Ottoman empire, got acquainted with Karagioz, Greeks fell in love with the hero and fitted him to their own mould. Karagiozis retained his name,but lost the nice clothes,the shoes and the hat ;)
He became a devious,always poor and hungry character who pretends to be for instance a doctor/actor/politician/soldier etc just to get a piece of bread to feed his family. he scorns all forms of authority, hates the figures of power and despotism and has been used to satirize all major national and political events in Greece's modern history. He is a folk hero who managed to incarnate all the virtues and vises of the Greek people :)

Σχεδιο του Νίκου Χατζηκυριακου-Γκίκα για την θρυλική παρασταση Ο Κατηραμένος Οφις.
The Greek scene has the Sultans palace on the right and Karagiozis shack on the other.

Και αφού έγινε μόδα στο Τοπ Καπί και στο Ντολμά-μπαξέ εκεί γύρω στα 1830 οι ανώτερες τάξεις των εθνοτήτων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας -Τούρκοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Σέρβοι κλπ- άνοιξαν τα σαλόνια τους στον αναβαπτισμένο Καραγκιόζ. Στα πάρκα και της πλατείες της Πόλης,ιδιαίτερα τις αργίες και στο Ραμαζάνι,δεκάδες τεχνίτες έστηναν τον μπερντέ τους και έδιναν παράσταση μπροστά σε ενθουσιασμένα πιτσιρίκια και τους γονείς τους.

Περιηγητής του 19ου αιώνα αναφέρει ότι κάποιος ονόματι Ιάκωβος έδινε παραστάσεις Καραγκιόζη στο σαράϊ του Αλί Πασά (ο οποίος Αλί Πασάς ήταν μέλος των Μπεκτασήδων δερβίσηδων ,όπως και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος).
Ο λαικός, σατυρικός και βωμολόχος Καραγκιόζης υπήρχε στην Ελλάδα και πριν από την Επανάσταση του 1821. Μετά την ιδρυση του Ελληνικού κράτους κυνηγήθηκε απο τους καθωσπρέπει,οι οποίοι μην μπορώντας να τον νικήσουν τον έκαναν-όπως και οι Οθωμανοί-δικό τους. Τον έμπασαν-όπως έκαναν αργότερα και με το μπουζουκι-στα σαλόνια τους.

Ο δικός μας Καραγκιόζης άντλησε έμπνευση από τα κωμειδύλλια και τους ήρωες της Επανάστασης, σατίρισε την πολιτική επικαιρότητα και πέρασε-με φορτωμένα στην καμπούρα του όλα όσα κουβαλάει στην ψυχή του ο Ελληνας,καλά αλλά και στραβά-στην συλλογική μνήμη.

One of the last great Karagiozis creators-players in Greece was E.Spatharis,
here with a young apprentice

 I have to admit Karagiozis was one of my most beloved childhood heroes. An open Karagiozis theatre held performances every night for the neighborhood kids just two blocks from my home!
What a joy it was to sit there watching his adventures and rolling on the floor laughing!!
My parents had some reservations,because this particular Karagiozis-player used some nasty words now and then.
My mother later would scold me for trying to set up my own Karagioizis theatre at home...using her white table clothes, bed sheets or whatever else could be stretched between two chairs :)
It isn't common to see a Karagiozis show these days, 
but he is still having fun in festivals and even in some neighborhoods around Greece :) What is remarkable about this video I found in youtube is the fact that the Karagiozis-troupe guys are young and started performing a few years ago. Yes :)

Πέρασαν επίσης στη γλώσσα λέξεις και εκφράσεις,όπως το θρυλικό "Θά φάμε ,θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε!"
και η μάλλον άδικη για τον ηρωα μας ταύτιση του ονόματος του με βρισιά :"'Αντε, ρε Καραγκιόζη".
Και στην Τουρκία και στην Ελλάδα ο Καραγκιόζης έφτασε στα πρόθυρα της πλήρους εξαφάνισης. Πάντα όμως ο πονηρός μπερμπαντης τα καταφερνε να επιβιώνει.
Για να δούμε πώς θα τα βγάλει πέρα με τον 21ο αιώνα.

Γατες στο Αγιον Ορος/Mount Athos' cats

Αβατο για τις γυναίκες το Αγιον Ορος εδώ και πολλούς αιώνες.Το αποφάσισε,όπως λεγεται ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μονομάχος με το δευτερο Τυπικό, όταν έμαθε ότι οι καλόγεροι σκανδαλίζονταν-και οχι μόνο-απο τις δροσερές βοσκοπούλες πού ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στό βουνό.

Όχι μόνο γυναίκες,αλλά κανένα θηλυκό κατοικίδιο δεν επιτρέπεται να ταράξει την ηρεμία των μοναχών.

Mount Athos is such a complicated and huge subject! A whole mountainous peninsula in Northern Greece inhabited only by monks and hermits.It is an out of time place,where little has changed for the last 1200 years.

By an imperial Byzantine degree ,1000 years old, no woman may enter the peninsula.To be more presise,no female domesticated animal is allowed there.

With one "imperial" exception :Cats!!!

Όμως,ο κανόνας έχει μία εξαίρεση:Τις γάτες!!!

Μόνες αυτές εκπροσωπούν το γιν στο αποκλειστικό περιβόλι της Παναγιάς! Με αυτοκρατορική εντολή οι γάτες εξαιρούνται γιατί ελέγχουν τον πληθυσμό ποντικών και αρουραίων...

Κι έτσι η αφεντιά τους κυριαρχεί στίς μονές και στις σκήτες μονοπωλώντας την προσοχή των μοναχών. Τις θυμήθηκα διαβάζοντας την περιγραφή του William Dalrymple στο εξαιρετικά ευανάγνωστο οδοιπορικό του

"Ταξιδι στη σκιά του Βυζαντίου" (Εκδόσεις Ωκεανίδα)

"Αυτήν την ώρα ο Χριστόφορος πρέπει να ταϊζει τις γάτες του,κάτω στον αρσανά",απάντησε ο αμπούνα Ιάκωβος ρίχνοντας μια ματιά σ' ενα ρολόϊ τσέπης.

Βρήκα τον ηλικιωμένο άντρα να στέκεται στην προκυμαία κρατώντας εναν κουβά γεμάτο ψαράκια. Ενα ζευγάρι τεράστια μαύρα γυαλιά ισορροπούσαν αβέβαια πάνω στη μύτη του. Γυρω απο τα πόδια του στριφογύριζαν δύο ντουζίνες γάτες.

"Ελα, Ιουστινιανέ",παρότρυνε ο καλόγερος μια απ' αυτές. "Ελα, Χρυσόστομε, ψιψιψι...ελάτε μικρά μου,έλα,έλα..."

Το ρεπορτάζ του CBS με Ελληνικούς υπότιτλους εδώ.

Yes, an emperor decreed that cats are the most useful of domesticated animals!

Three cheers for the felines!!!

If you are interested in visitng a place that still lives in times past, a closed "Garden of Virgin Mary" where women are forbiden to enter,click the youtube video. CBS 60 min did an outstanding job.

PS. There had been a few interpid ladies through the ages who tried to sneak in.Very few did.

Havana Vieja!/Παλιά Αβάνα

Cuba is beautiful not just because it is another lush tropical island with the usual warm blue seas and exotic palm trees.
Cuba is beautiful because it's people are beautiful.

Η Κούβα είναι όμορφη γιατί είναι όμορφοι άνθρωποι οι Κουβανέζοι! Τις εξωτικές παραλίες με τους φοίνικες και τα μεγαλόπρεπα αποικιακά κτίρια και κάστρα τα βρίσκει κανείς και σε άλλα νησιά της Καραϊβικής.Ο πραγματικός θησαυρός της Κούβας ειναι οι κάτοικοι της: Φτωχοί, αξιοπρεπείς, εφευρετικοί, ποιητές, μουσικοί, χορευτές, ερωτευμένοι με την ζωή, οργανωμένοι,πολιτισμένοι και χαμογελαστοί.

Rarely have I met such stoically happy, life-is-sort-let's-have-a-party kind of people.(Strangely,the poorer the country,the more smiling persons one meets in the streets). And Cuba is very poor after 50 years of a strict international embargo,which smells peculiarly of vindictiveness...
Very poor, but with her dignity unscratched .And she still has managed to have one of the best public health systems in the world-Cuba is in fact "exporting" doctors and medical research to the third world and patends new medicines to Canadian pharmaceutical firms.

A warm afternoon in Old Havana, the perfect time for a lazy stroll. The streets are almost empty, not many Cubans can afford a car and the rare petrol it needs to roll. Cubans are very proud of the old American cars left behind after the revolution.They can't afford spare parts (I don't know if spare parts even exist for such old models) so when the old ones break down, Cubans use their ingenuity to fix them,often creating hybrids half a Cadillac half a Pontiac with a VW middle part :)
Havana was founded in 1513 by the Spaniards. It is now home to more than 2million people.The old city is a mixture of Baroque and neoclassical buildings,museums,churches,palaces,squares and parks.

Οι Κουβανοί έχουν μάθει να επιβιώνουν και το έχουν μάθει καλά σε δύσκολες εποχές: Ισπανοί, Εγγλέζοι, Αμερικάνοι, τυφώνες, πόλεμοι, εμπάργκο, δουλεμπόριο, σκλαβιά,δικτατορία, επαναστάσεις. Μέχρι και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού άντεξαν, άνοιξαν τη χωρα στον τουρισμό και πάνε πάρα πολύ καλά.

Ζεστο τροπικό απόγευμα στην παλιά Αβάνα πού μεταμορφώνεται με χρηματοδότηση απο την ΟΥΝΕΣΚΟ. Τα Μπαρόκ και νεοκλασσικά της κτίρια αναστυλώνονται και στεγάζουν τράπεζες,δημόσιες υπηρεσίες,ξενοδοχεία και μουσεία.

In a closed square of Old colonial Havana, lovingly restored by UNESCO, after being added to the world heritage sites, a group of young artists rehearse their dance with drums and smiling faces. We met them later that night in stilts,with medieval costumes giving a free performance in another square.

Στρίβοντας σε μια κλειστή πλατεία,βρίσκουμε μια παρέα χορευτών να κάνουν πρόβα. Νέα,όμορφα παιδιά με συνοδεία τύμπανου,δοκιμάζουν την χορογραφία τους. Τους βρήκαμε λίγες ώρες αργότερα σε ξυλοπόδαρα και μεσαιωνικά κοστούμια να χορεύουν σε μιάν άλλη από τις πλατείες της πόλης.

Yet, outside the center of the old city,the beautiful neoclassic houses are crumbling in disrepair.The neighborhood committees are doing their best to at least keep all streets and squares clean and garbage free. But spare cash for taking care of the houses they have not. 
Don't get me wrong. There is poverty and discontent with the lack of most comforts-plain paper is one of the rarest items in Cuba- but nobody is left hungry. Yes there is prostitution,but show me any place on earth where there isn't someone ready to pay for sex.
Education and health care are of the highest quality and tourism is blooming since the country decided to open it's borders to visitors.

Εξω από το κέντρο, την Παλιά Αβάνα, τα εκπληκτικά παλιά κτίρια καταρρέουν. Οι οικογένειες πού ζούν σε αυτά αλλά και ο Δήμος, αδυνατούν να διαθέσουν χρήματα για επισκευές.Τα πράγματα δεν είναι ρόδινα στην έρμη της Κούβα. Και φτώχεια υπάρχει-χωρίς όμως να στερείται κανείς τα βασικά:Εκπαίδευση, φαγητό,περίθαλψη,στέγη. Και με το καθεστώς μπορεί να έχει κανείς όποια αντίρρηση θέλει...όμως, άλλα κράτη τη ίδιας περιοχής,βλέπε Αϊτή,Τζαμάϊκα κλπ δεν τα είδαμε να ευημερούν και τόσο... Μάλλον σε χειρότερη κατάσταση είναι...

The mid-day heat is lessening,a cool breeze warns of an incoming downpour,usual in tropical climates. In the sidewalks,neighbors meet and chat. Someone is selling flowers. Dogs and children find the opportunity to roam free and play. Surprisingly, alot of Cubans have a pet dog, well taken care of ...I guess they must have very good veterinarians as well as human doctors:)

Tucked in a poor neighborhood a Santeria "temple" all painted with strange symbols in stark colors.Slaves,kidnapped and transported from West Africa to work in the sugarcane fields brought the  Yoruba religion to the island. 
Often camouflaged under Christian Saint's names and symbols,the ancient African deities survived in "Santeria",the "way of the Saints", and are still very much alive and kicking! They are now called "Orishas" and demand respect and sacrifices from believers to grand what all gods in this planet are meant to grand:Health,Love and Wealth.

Έξω απο έναν ναό "Σαντερία", σε μια φτωχογειτονιά, τέσσερα πιτσιρίκια λες και εκπροσωπούν την παλέτα των αποχρώσεων του Κουβανέζικου λαού. Όσο πιό ανατολικά πηγαίνεις, προς το Σαντιάγκο ντε Κούμπα και τις φυτείες ζαχαροκάλαμου,τόσο σκουραίνει το δέρμα των ανθρώπων.
Στους δρόμους άμαξες με άλλα πιτσιρίκια ντυμένα με τα καλά τους κάνουν βόλτα και φωτογραφίζονται. Είναι τα γενέθλια τους και για 24 ώρες γίνονται οι μικροί βασιλιάδες και βασίλισσες της πόλης.

In front of the gates a wonderful collection of faces, representing the entire color palette of the Cuban people.
Back to the center of old Havana, horse drawn carriages take another group of children for a ride. It's their birthday, so they get to wear their finest and go around Havana for the best ice cream and lots of affection,toys and treats.

All around Havana,where the tourists like us hang out, duets or trios -sometimes whole orchestras-with guitars and drums will follow your every step singing ,until you give them a tip. After a couple of days, I swore never ever to listen to "Guantanamera" again in my life!!!
Latin music is everywhere. Various bands rehearse or perform in the streets, up on rooftops, in courtyards and squares. And when the music starts, nobody remains sitting for long. Old gentlemen and three year old todlers sway and turn and keep the beat and laugh.
Music and dancing (and flirting) is serious business in Cuba!

Στα στέκια και τους δρόμους της Παλιάς Αβάνας μουσικοί,δυό-δυό, τρείς-τρείς σε ακολουθούν παίζοντας το ίδιο τραγούδι μέχρι να σπάσεις και να τους δώσεις φιλοδώρημα. Αν αγαπάτε το γνωστό "Γκουανταναμέρα", σας διαβεβαιώ ότι θα το σιχαθείτε μετά από 48 ώρες επί Κουβανικού εδάφους :) 
Όμως,στην Κούβα η μουσική,ο χορός και ο έρωτας είναι σοβαρότατες υποθέσεις. 


The highlight of that afternoon came as we were having the first mohito of the day in a posh cafe. The small orchestra was playing and the street-sweeping lady made sure everything was clean.
I couldn't take my eyes off of her head for obvious reasons :)
She wore her hybiscus and geranium flowers like an Ascot hat!

Εκείνο το απόγευμα,καθίσαμε για το πρώτο μοχίτο της ημέρας σ' ένα καφέ της παλιάς πόλης. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από το ανθισμένο κεφάλι της καθαρίστριας του Δήμου. Εκείνη απτόητη σκούπιζε, ακούγοντας την ορχήστρα του μαγαζιού να παίζει.


She suddenly stopped sweeping ,left her broom against the wall and started to dance to the music.Just for the heck of it. Just because she felt like it. Just because she couldn't resist the urge. She wasn't young,she wasn't a perfect dancer but she was beautiful and having such fun by herself, it was contagious!

Η ορχήστρα άλλαξε ρυθμό. Η καθαρίστρια ακούμπησε τη σκούπα στον τοίχο και παραδόθηκε στο χορό.Γιατί έτσι! Γιατί την βρήκε! Δεν ήταν νέα,δεν ήταν ιδιαίτερα καλή χορεύτρια,αλλά ήταν τόσο αναπάντεχη,τόσο όμορφη και τόσο "ας πάει και το παλιάμπελο" πού σχεδόν σηκώθηκα να την συνοδεύσω :)

After a little samba and some rumba, she picked her broom up and went on to chat with a friend round the corner. She was the epitome of the Cuban spirit: Bring the hardships on,as long as we are alive we will have fun and thank Heaven for what little wealth we have!!

Μετά τον χορό,ξανάπιασε τη σκούπα και την κουβεντούλα με κάποιον φιλο; Θαυμαστή; Ποιός να ξέρει :)


The afternoon storm was right on time. Even under the heavy clouds Havana is beautiful and the colors sparkling. We headed back to our hotel, the Santa Isabela, a former governor's house.Next morning we took the plane to Sandiago de Cuba.
But that is another story ;)

Η απογευματινή μπόρα ήταν συνεπής στο ραντεβού της.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας,το Σαντα Ιζαμπέλα, και στην δροσιά του αίρ κοντίσιον.Την επόμενη μέρα φύγαμε για Τρινιδάδ, Σαντιάγκο ντε Κούμπα και νέες εξερευνήσεις.
Αν ταξιδέψετε κατά κείνα τα μέρη,μόνο μια συμβουλή:Μην μείνετε σε all inclusive ξενοδοχεία,με τα χρωματιστά βραχιολάκια στο χέρι, αυτά που απαγορεύουν την είσοδο "ιθαγενών" ,εκτός κι αν ανήκουν στο προσωπικό...Δεν θα απολαύσετε την ζωή στους δρόμους και την αρχοντιά των Κουβανών.

Patrick Leigh Fermor!!/Ο Βρετανός Ελληνας

Envy is not a proper sentiment when one reads an obituary!

But this is exactly how I felt when I finished reading dozens of posts about Sir Patrick Leigh Fermor. I confess I envied him his full and interesting life,his daring,his charm,his books,his adventures and his travels.

 I felt like standing up and saluting this extraordinary British,who fell in love with Greece and had been described as a cross of James Bond, Indiana Jones and Graham Green!!

Σχετικά απαρατήρητη πέρασε η "αναχώρηση" του Πάτρικ Λή Φέρμορ,του τελευταίου μιας γενιάς ιδιόρρυθμων Βρετανών που ταξίδεψαν,πολέμησαν,αγάπησαν,έμαθαν,κινδύνεψαν και έγραψαν με απαράμιλλη τέχνη.
Πέθανε πριν απο λίγες μέρες στην Αγγλία πλήρης ημερών,εμπειριών και αγάπης. Ηταν 96 ετών!


I was just 17 when I read his book "Mani". Despite being Greek ,it took an Englishman to teach me what an amazingly magical region Mani was/is. I owe him a huge "thank you" for this and another one for showing me that a travel book can be a masterpiece.

So let me tell you about PLF.

Born in England, he had been send to a school for "difficult children".He never made it to a college or University,allegedly for liking girls too much ;) One of his teachers-probably in a prophetic trance-stated in his report that this boy was "a dangerous mixture of sophistication and recklessness"...an interesting and charming combination if you ask me!  In 1933,  Patrick, 18 years old, took a small bag with some clothes  and two books of poetry and walked the entire length of Europe,
 from Holland to Constantinople/Istanbul!!! It took him 18 months!
In Athens he fell in love with a Romanian princess/painter and lived with her until the outbreak of WWII.Meanwhile he had been recruited by the British secret services. He was the ideal candidate: He spoke many languages perfectly, including German, Greek and Latin, he was charming, a true Renaissance man, daring, devil-may-care and clever.





Στα 18 του, το 1933,διωγμένος απο το σχολείο λόγω ερωτικών περιπετειών με την κόρη του τοπικού μανάβη,πήρε ενα σακίδιο και δύο βιβλία ποίησης και περπάτησε από την Ολλανδία ως την Κωνσταντινούπολη (πού επίμονα αρνήθηκε όλη του τη ζωή αποκαλέσει Ιστανμπούλ). Λάτρεψε την Ελλάδα-αρχαία και νεώτερη-και κάθε τι Βυζαντινό.
Στην κατεχόμενη Κρήτη έζησε δύο χρόνια με τους αντάρτες στα βουνά,με το ψευδώνυμο Φιλεντέμ,από το παραδοσιακό τραγούδι πού τόσο αγαπούσε. Οργάνωσε και εκτέλεσε την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε, με τον οποίο μάλιστα,κάποια στιγμή στα χιονισμένα βουνά όπου κρύφτηκαν, αντάλλασσαν στα Λατινικά στίχους του Οράτιου
Τον περιέγραψαν σαν ενα μίγμα Τζέημς Μπόντ,Ιντιάνα Τζόουνς και Γκράχαμ Γκρήν!!


During WWII he parachuted in Nazi occupied Crete, where he lived for 2 years in the mountains with the Greek resistance army. His nick name was "Filedem" from a Cretan love song he liked to sing. In Crete he organized and executed the abduction of the German commander of the island, General Kreipe.
After many hardships, Patric ,the General and a group of rebels found themselves hiding in the snow caped mountains of Crete,while the Germans were looking for them. Kreipe whispered some verses from Horace in Latin. Patric heard and answered with the next five stances of the same poem. What a guy!!!
Patric Leigh Fermor and General Kreipe met 28 years after the abduction in a Greek TV show and started a lively conversation in Greek/German/English. Operation General Kreipe was made into a book and a Hollywood film in 1957 with the same title
"Ill met by moonlight".

The song he took his nomme de querre from, Filedem.


After the war he settled down and his literary talent bloomed. He became one of the best travel writers of the 20th century.
"To him an acre of land in almost any corner of Europe was fertile ground for the study of language, history, song, dress, heraldry,military custom-anything to stimulate his mometous urge to speculate and extrapolate.If there is ever room for a patron saint of autodidacts,it has to be Paddy Leigh Fermor",
wrote The Guardian.


Τα ταξιδιωτικά του βιβλία τον καθιέρωσαν ως εναν απο τους σημαντικότερους συγγραφείς του είδους. Τού χρωσταω το πολιτιστικό σόκ πού έπαθα όταν πρωτοδιάβασα, εφηβη,την υπέροχη "Μάνη", Ενας Εγγλέζος μου έδειξε ενα κομμάτι της πατρίδας μου που έως τότε αγνοούσα!!!
Ο Πάτρικ Λή Φέρμορ άφησε το σπίτι πού έχτισε στην Καρδαμύλη στο Μουσείο Μπενάκη και στην Ελλάδα μιά ακριβή κληρονομιά: Τη "Μάνη" και την "Ρούμελη".
Διαβάστέ τα.




In war time Cairo he met Joan and with her support and love he made his dream come true: They built a house in Kardamyli-Mani and settled there in 1964. He was described as the perfect host, the best conversationalist of his time and a really warm hearted person.
He loved Greece with a quite passion and Greece loved him in return!
He died peacefully in England a few days ago, aged 96!!
For more information about PLF and his marvellous books in this

blog dedicated to him

The story of Kanellos!!

He was born in Exarchia, a rather rebellious neighborhood in the center of Athens.Haunted by students/avant garde artists and frequented by young people for decades,Exarchia is the first spot to "catch the riot fever" in Athens. It has always been like this...even when I was young *sigh.

Kanellos the stray spent his youth leading riots, demonstrations and protests on the side of the students of course.

The students named him Kanellos, which means Cinnamon, like the color of his coat.He was in the thick of clashes and never backed away,even when tear gas was used. I think it all seemed such fun to him he wouldn't miss it for the world.

One day a tear gas grenade hit him and left him paralysed. His human friends took care of him and made him a special two wheel carriage so he could move again. A few years went by,Kanellos was getting old and one morning he... disappeared. What the students found out was that the Dean of the Technical University of Athens-which Kanellos called home- wanted the dog out. So he had him taken to a shelter and was kept in a cage!!!!

There was an instant uprising!! The Dean refused to give Kanellos back. There was a riot!!!

Kanellos was finally released and went back to his friends in the University. He died peacefully from old age in July 2008.

But his legend lives on. There is a Kanellos blog,a Kanellos page in facebook ,tens of dozens of foreign media dedicated stories to the "riot dog" and... since 2009, there is a new "Kanellos" in the streets!!!

The new "riot dog" is called Lucanicos ("Sausage") and for the last two years is leading all major demonstrations in Athens!!

A few minutes ago I saw him in TV among the tear gas smoke...even the riot policemen smile when they see him pass, his tail up to join his buddies!!

Kanellos the stray is buried in the courtyard of the Technical University of Athens in his beloved Exarchia neighborhood!!!

Footage from Kanellos's life and "works" :)
Enjoy.

Eggplants FTW!!/ Έδεσαν οι μελιτζάνες

Εδεσαν οι πρώτες μελιτζάνες!!!!Η μέθοδος "πινελάκι του ρούζ" δούλεψε!!

It worked!!! The "make up" brush method worked!!!

The first eggplants are on their way!

I had to take matters into my own hands and do the happy-bee -dance, but it is an epic win...Let's pray the eggplants reach an edible size!!

It really looks allien though,doesn't it?

Παχύδερμα η άχρηστοι; Και τα δύο!!

Μέρες με τρώνε κάποια πράγματα και λέω να τα μοιραστώ πρίν μου στρίψει απο τα νεύρα!!

Το γλυτώνω δεν το γλυτώνω το εγκεφαλικό όταν σκέφτομαι-δυστυχώς συχνότατα-ότι μόνο παχύδερμα ,εγκληματίες η εντελώς ηλίθιοι θα εφάρμοζαν άλλη μια φορά μια συνταγή πλήρους αποτυχίας.

Ξαναφούντωσα όταν διάβασα οτι οι εκπρόσωποι της τρόϊκας δεν επέτρεψαν να γραφτούν στο τεφτέρι των νέων μέτρων "Εσοδα απο την πάταξη της φοροδιαφυγής".

Πολύ καλά έκανα και να μου ζήσουν !!!!!!

(δεν αστειευομαι)

Διότι,οι τροϊκανοί δεν είναι κορόϊδα σαν εμάς... Σού λέει, τι έσοδα να προϋπολογίσουμε; Απο ποια πάταξη ποιας φοροδιαφυγής; Αραχτοί στη σαιζ λονγκ θα παραμείνουν οι φοροδιαφεύγοντες. 

Δεν έχω βέβαια καταλήξει στο γιατί καμία κυβέρνηση δεν  έβαλε ποτέ τάξη , τουλάχιστον στο χάος των εισπρακτικών μηχανισμών,να έχει από κάπου να παίρνει χρήμα.

Ως εξηγήσεις παίζουν :

1. Αρκείται να εισπράττει από τα ζώα-μισθωτούς και συνταξιούχους

2.Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα εισπρακτικοί μηχανισμοί.

3.Και όσοι υπάρχουν ,στελεχώνονται από ανίκανους η διεφθαρμένους η και τα δυό μαζί.

4.Κανείς δεν θέλει να πικράνει ομάδες ψηφοφόρων/κολλητών/ημετέρων αναγκάζοντας τους να δουλέψουν.

5 Ολά τα παραπάνω μαζί συν το γεγονός ότι -γιά παράδειγμα-τα τελευταία 4-5 χρόνια έχουν ψηφιστεί πάνω από 130 φορολογικού χαρακτήρα τροπολογίες/νομοσχέδια,οπότε μόνο ελάχιστοι ιδιαίτερα προικισμένοι φοροτεχνικοί μπορούν να παρακολουθήσουν τις αλλαγές.

Γεγονός-τρομακτικό-παραμένει ότι ένα κράτος ανίκανο, δεν έχει καταφέρει να εισπραξει ακόμα τον Φόρο Μεγάλης Ακινητης Περιουσίας του 2009 γιατί-ακουστε αδερφια,τρελαίνομαι-δεν μπορεί το Περιουσιολόγιο να υποστηριξει μια τέτοια εφαρμογή! Οι μεγάλες Εφορίες εισπράττουν μόλις το 35% των βεβαιωμένων χρεών! Το ΣΔΟΕ ανακοινώνει σαφάρι φοροκυνηγητού και μετά πάει για φραπουτσίνο και ντόνατς! Απέτυχε να εφαρμοστει η ηλεκτρονική κάρτα συναλλαγών. Απέτυχε το μέτρο οι μεγάλες συναλλαγές να γίνονται μόνο μέσω τραπεζών.Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, αντι να κλείσει καμιά από τις 4.000 άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες και φορείς,ξύνεται ,τρώει ,βρίζει και ζητάει και τα ρέστα! Πολλοί υπουργοί-οι εξωκοινοβουλευτικοί buddies του GAP κυρίως-παίζουν τις κουμπάρες με τις κούκλες τους! Κάποιοι από τους παλιούς ΠΑΣΟΚους υπουργούς κάνουν "λευκή απεργία" μπάς και διασωθούν από το τσουνάμι. Και κανα δυό γελάνε κατω από τα μουστάκια τους  αναμένοντας να κληρονομήσουν το μαγαζί που ήταν κάποτε γωνία. 

Με λίγα λόγια,σωτηρία δεν έχουμε.

Κι έρχομαι εδώ  να δηλώσω ευθαρσώς και δημοσίως

-Θέλω υπουργό Οικονομικών τον κ.Ρομπάϊ!!! 

Αυτόν με το ψυχρό,αλά Παπακωνσταντίνου μάτι! Αυτόν θέλω! Να κλείσει το υπουργείο (έτσι κι αλλιώς και πού υπάρχει τι προσφέρει;) και να πάρει τον βούρδουλα. Έχω την υποψία,ότι και πιό δικαιος θα είναι και πιό αποτελεσματικός στην πάταξη της φοροδιαφυγής από τούς δικούς μας.

-Μέχρι να πληρώσουν κι αυτοί πού πρέπει , ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΩ!!!ΠΟΤΕ!!!

Τέρμα τα δίφραγκα!!!

Κι ας μου βάλουν πρόστιμα και προσαυξήσεις!!!

Θα περιμένω την επόμενη περαίωση!!!!

ΥΓ.Η μόνη ελπιδοφόρα είδηση είναι ότι η κυβερνηση σκέφτεται ακόμα αν θα εξισώσει τον φόρο στο πετρέλαιο κίνησης/θέρμανσης. Αν δεν βρούν να στήσουν μηχανισμό "εξαίρεσης ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων και κατοίκων ορεινων περιοχών" δεν θα εφαρμοστεί το μέτρο,διάβασα προ ολίγου. Κι επειδή είναι εντελώς ανίκανοι να βρουν η να στήσουν τον οποιονδήποτε μηχανισμό, μάλλον θα το γλυτώσουμε το κρυοπάγημα για φέτος...μάλλον...

δε φιλάω και σταυρό....

Majorelle Gardens/Κήποι Μαζορέλ

Marrakesh is the second most renowned city of Morocco after legendary Casablanca. It is a tourist exotic playground with an interesting souk/market, the majestic red ochre Atlas mountain range close by and lots of things to see and do.
Hidden among the palm groves of the lush oasis Marrakesh once was, is one of the most beautiful gardens I've ever seen. It is much more than a garden. It is a work of art, the masterpiece of a French orientalist painter, Jacques Majorelle.(1886-1962)



Φταίει ο Χαμφρεϋ Μπόγκαρντ, φταίει και ο Σταμάτης Κραουνάκης με το "Μαρόκο" του! Τό είχα απωθημένο χρόνια.Και δεν μας απογοήτευσε. Και την μεσαιωνική Φέζ απολαύσαμε και την οροσειρά του Άτλαντα γυρίσαμε και στο τουριστικό Μαρακές πήγαμε. 
Αυτό όμως ,που πήρα μαζί μου ήταν ενας απο τους ωραιότερους κήπους που εχω δεί ποτέ. Είναι πολύ περισσότερο απο ενας κήπος,είναι ένα έργο τέχνης. Το αριστούργημα του ελάχιστα γνωστού Γάλλου ζωγράφου Ζάκ Μαζορέλ,ενός από τους τελευταίους "οριενταλιστες", που ύμνησαν την μαγεία και το χρώμα της Αφρικής.

The adventurous artist, fell in love with North Africa in 1919 and in 1924 he decided to settle down in Marrakesh. He bought ten acres in the outskirts of the city and began to plant his gardens with an impressive collection of 1.800 species of cacti, succulents, bamboos and 400 varieties of palm trees. He was one of the top plant collectors of his time.

What makes the garden unique is the vivid bright cobalt color Majorelle used to paint almost all surfaces he could get his hands on, including his house and atelier.

He went as far as to patent this cobalt blue as Blue Majorelle! 

Ο Ζακ Μαζορέλ, γιός διάσημου σχεδιαστή Art Nouveaux επίπλων, επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη Μαγκρέμπ το 1919 κι αφού τριγύρισε σε Αλγέρι,Τυνησία και Μαρόκο εγκαταστάθηκε το 1924 στο Μαρακές.
Εκεί αγόρασε μιά εκταση 10 στρεμμάτων,έχτισε το ατελιέ του και αρχισε να φυτεύει τους κήπους του. Μανιώδης συλλέκτης φυτών, εφτασε να έχει 1800 είδη κακτων,400 είδη φοινικα, μπαμπού, μπουκανβίλιες, γιασεμιά, λεμονιές, τριανταφυλλιές και νούφαρα.
Δεν έμεινε όμως μόνο στα φυτά. Χρησιμοποίησε τους κήπους και το ίδιο του το σπίτι/ατελιέ σαν καμβά και χρωμάτισε κάθε επιφάνεια: Τοίχους, παράθυρα, μάντρες, συντριβάνια, γλάστρες, πέτρες,σιδεριές,ακόμα και τα μονοπάτια. Το έντονο λουλακί που κυριαρχεί στούς κήπους του είναι κατοχυρωμένο ως Μπλέ Μαζορέλ.



Majorelle used his garden and his house/workshop as a canvas. He painted walls, doors, latices, flower pots,rocks even the paths. His signature cobalt blue comes in stark contrast with an almost acidic yellow,warm pink,various shades of green,mustard and white.
The gardens are relatively small but the winding paths make them look and feel much bigger.

Πάνω στο έντονο λουλακί, πινελιές από λεμονί κίτρινο, ροζ ώχρα, μουσταρδί, λευκό, τυρκουάζ και ο,τι άλλο χρώμα δώσουν τα λουλούδια και τα φυλλώματα. Σε στρατηγικές θέσεις νερό: Μια λιμνούλα με νούφαρα,χρυσόψαρα και νεροχελώνες. Ενα συντριβάνι. Ενα κανάλι με νερό ανάμεσα στα μπαμπού. Ολα στοιχεία από τον αυθεντικό Παράδεισο (λέξη που στα Πέρσικα σημαίνει "κλειστός κήπος με νερό"). Κομμάτια της Αραβο-Ανδαλουσιανής παράδοσης, που έδωσε την ανυπέρβλητη Αλάμπρα στην Γρανάδα.

Jacques Majorelle lived peacefully in Marrakesh. He travelled further south into proper Africa, he painted, he married twice. In 1947 he opened his gardens to the public.
It seems he loved cars .He had two major car accidents,the second one cost him his life in 1962. After his death the gardens fell into neglect and barely survived. Then, in the early 80s Yves Saint Laurent bought a nearby villa and Majorelle Gardens. He lovingly restored them to their former glory and opened them again to the public.






Ο Ζακ Μαζορέλ ταξίδεψε πολύ στην κεντρική Αφρική, ζωγράφισε σε ποικίλα στύλ, πάντα μαγεμένος απο τα εκτυφλωτικά χρώματα που έβλεπε γύρω του, παντρεύτηκε δύο φορές.Πέθανε το 1962 μετά από ένα (το δεύτερο στά γεράματα του) αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Μετά το θάνατο του, οι κήποι ρήμαξαν,αλλά το 1980 ο Υβ Σαιν Λωράν τους αγόρασε μαζί με την διπλανή βίλα. Με σεβασμό και μεράκι τους ξαναζωντάνεψε και τους άνοιξε πάλι στο κοινό. Οταν κι εκείνος άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο,
ζήτησε η στάχτη του να σκορπιστεί στούς κήπους που αγάπησε με πάθος.
(άρα,μπορεί και να συναντηθείτε με το φάντασμα τού μαιτρ κάτω από τη σκιά των κάκτων. Οχι,δεν είναι ο Υβ! Ειναι μια καλοθρεμμενη γάτα Μαρακές που δροσίζεται!)

So if you happen to find yourself in Marrakesh, hop on a horse drawn carriage and head for Les Jardins Majorelle.Early in the morning or late afternoon are the best times so you can have as much peace and quite as possible.


PS. Most of the photos-the spectacular details-are from the official site of The Majorelle Gardens. I couldn't find many of ours without our faces getting in way of the settings ;P





Αν λοιπόν,βρεθείτε στο Μαρακές, πάρτε ενα αμαξάκι και γραμμή για τους κήπους. Καλύτερα νωρίς το πρωί η αργά το μεσημέρι για να έχετε οσο το δυνατόν περισσότερη ησυχία.
Δεν είναι μεγάλοι,αλλά κάθε γωνιά είναι και ένας πίνακας ζωγραφικής. Υπάρχουν αρκετά παγκάκια στρατηγικά τοποθετημένα διά ρεμβασμούς, ενα ωραιότατο καφέ, Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, η συλλογή του Σαιν Λωράν με Βερβερίνικα υφάσματα και χαλιά και μια συλλογή έργων του Ζακ Μαζορέλ.