Αλλοοοοοό!!! Λαμβάνει κανείς;;

Στον πλανήτη τους!!! Στην κοσμάρα τους!!!
 Ακόμα απο ιδρυματισμό πάσχουν. Ολοι. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο τους, πολιτικοί και ΜΜΕ, εξακολουθούν να αναλώνονται σε συζητήσεις περί αθροίσματος ποσοστών "τρεις το λαδι, τρεις το ξύδι, πόσο το λαδόξυδο;" 

Ποιος ειπε τι και που και τι εννοούσε π.χ με τη λεξη "επαναδιαπραγμάτευση"; 

Ποιος φταίει και πόσο; (λες και δεν το ξερουμε)

Αϊ σιχτίρ, βαρέθηκα!

Απο τον καθημερινό, ανελέητο βομβαρδισμό μας με τρομοκρατικές κραυγές, κινδυνολογίες, αναλύσεις και απίστευτα βαρετά τηλεοπτικά "πάνελα" ξεχώρισε η Ελληνογαλλίδα συνάδελφος Εφη Τσελίκα, που βρέθηκε πρόσφατα καλεσμένη σε πολιτική εκπομπή.

 Δεν την άφησαν να μιλήσει παρα ελάχιστα τη γυναίκα, αλλά- όσο προλαβε- είπε δυο σημαντικές κουβέντες. Τις οποίες οι υπόλοιποι καλεσμένοι πέρασαν εντελώς στο ντούκου. Οπως περασαν στο ντουκου και την ευκαιρια που τους εδωσε να παψουν να αναλυουν το δεντρο και να δουν το @#$%!! το δάσος.

Είπε, λοιπόν :"Στην Ελλάδα μιλάτε σαν να μην έχετε καταλάβει οτι άλλαξε η κοινωνία. Λέτε και ξαναλέτε σαν χαλασμένος δίσκος τα ίδια και τα ίδια για λεπτομέρειες, πρόσωπα, ερμηνείες κλπ!!! Σαν το παραμύθι με τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά!"

Πως αντέδρασαν οι υπολοιποι καλεσμενοι, πολιτικοι και δημοσιογράφοι; "Αλογο κλανει", με το συμπάθειο! 

Επέστρεψαν δηλαδή στην ασυλληπτη ανία του πολιτικο-δημοσιογραφικου αυτισμού ,στις συνήθεις πολιτικές κοινοτοπίες και στα μετερίζια της κομματικής τους γραμμής. Μην ξεχνάμε οτι κατα πάσα πιθανότητα θα ξαναπάμε σε εκλογές.
"Θα βάλει η όχι τον Γιωργάκη στις λίστες του ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος;"
"Γιατί έφαγε πόρτα ο Τσιπρας από τον Ολάντ;"
"Η ΝΔ δεν επικοινώνησε σωστά το μήνυμα της"
"Θα μας βγάλουν απο το ευρώ!!!"
"Τι θα κάνει η Ντόρα;"





Την ίδια πνευματική μούχλα αποπνέουν ,στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όλες οι εκπομπές, δελτία, άρθρα, σχόλια των ημερών. Μούχλα και ναφθαλίνη, με απαλούς τόνους σαπίλας δεκαετιών κι ένα bouquet ασύστολης κινδυνολογίας, μπας και τρομάξουμε και αλλάξουμε γνώμη. 
Την ώρα που ο άνεμος έχει ανοίξει διάπλατα τα παραθυρόφυλλα κάποιοι αποδεικνύονται η "λίγοι" η κάτοικοι άλλων αστρικών συστημάτων. 
Το χειρότερο είναι οτι είναι και αφόρητα βαρετοί...


Πλανήτης Γη καλεί!!! Αλλλλόοο!!!Λαμβάνει κανείς;;;;

Πήγαινέ με ως τις κάλπες, ταξιτζή!

Τέσσερεις και μια και μετά ψηφίζουμε. 

Πείτε με αναίσθητη, πείτε με απολιτική ,αλλά από τον πολύ θυμό έχω πάθει κάτι σαν... τραλαλά, σαν όσα έρθουν κι όσα πάνε, σαν αισιοδοξία θα το έλεγα. Το γεγονός με ανησυχεί, αλλά όντας παραγουλιασμένη σαν χταπόδι, που το σαβουρδίζουνε δύο χρόνια τώρα στα βράχια, δεν δίνω και μεγάλη σημασία. Μάλλον το χρειάζομαι.

Την έχω νοερά αράξει στη βεράντα και επιδίδομαι στο προσφιλές μου προεκλογικό σπόρ: Παρατηρώ τους ταξιτζήδες. Η μάλλον τους ακούω και αναλόγως της εναρκτήριας ατάκας ορμάω στο debate.

Με το που προκηρύσσονται οι εκλογές, η ψυχοσύνθεση του ταξιτζή αλλάζει, μια αύρα πολιτικοποίησης πνέει και οι συζητήσεις εντός του κίτρινου οχήματος φέρνουν λίγο προς το πάλαι ποτέ "Ενώπιος Ενωπίω",αν δεν πάρει διπλή κούρσα, βέβαια.

Οι ταξιτζήδες ,ως γνωστόν, είναι τα καλύτερα κοινωνικά και πολιτικά βαρόμετρα. Βλέπουν και μιλούν με πολλές δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα. Για δημοσκόπηση μην ρωτήσετε δημοσκόπο, ρωτήστε  ταξιτζή! 

Τις τελευταίες μέρες η συζήτηση συνήθως ξεκινάει με μια από τις τρείς ατάκες:

* Ε ρε, ένας Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται!!!!

* Και τι θα γίνουμε χωρίς αυτοδυναμία; Θα έχουμε ακυβερνησία!!!!Χάος!!

* Δε πάνε στο διάολο κι αυτοί κι ο δικομματισμός τους!!

Η πρώτη ατάκα εκτοξεύεται συνήθως με αυτοπεποίθηση, αλλά η φωνή και η γλώσσα του σώματος δείχνει ότι κρατάει και μια πισινή. Έχει έναν δισταγμό, ένα κόμπιασμα κι ένα: "ο πατέρας μου, που την έζησε τη χούντα μου είπε ότι..." Αν αντέξει στην αντεπίθεση μου μέχρι το σπίτι και προλάβει να ξανανοίξει το στόμα του ,ακολουθούν ως θέματα το μεταναστευτικό, οι 300 της Βουλής στο Γουδί και οι τρομοκράτες που καίνε την Αθήνα.

Την δεύτερη ατάκα την ακούω όλο και συχνότερα και με όλο και μεγαλύτερη απόγνωση. Σαν έκκληση "βοηθάτε να ξαναβγούμε αυτοδύναμοι", σαν "δεν θα το ξανακάνω, μαμά". Η συζήτηση συνήθως στρίβει προς τον μπαμπούλα μιας Ελλάδας παραδομένης στο χάος και στις λεηλασίες. Κι εδώ η φωνή τα λέει μεν, αλλά κατά βάθος δεν τα πιστεύει και πολύ. Παρήλθαν οι χρόνοι εκείνοι, αλλά θέλουν να συνεχίσουν να πιστεύουν οτι κάποιο θαύμα θα γίνει τελευταία στιγμή και θα ξαναζήσουν το παραλήρημα της αυτοδυναμίας.

Ακολουθούν νοσταλγικές στιγμές απο παρελθούσες προεκλογικές εκστρατείες του Ανδρέα η του Κώστα η κάποιου απο τον παλιό καλό καιρό, όταν δεν έπαιρνε ο κόσμος τα πολιτικά του είδωλα με τα γιαουρτάκια.

Στην τρίτη ατάκα δεν συγχυζόμαστε ιδιαιτερα ουτε εγώ ουτε ο οδηγός, εκτός κι αν συνδυάζεται με την πρώτη. Η φωνή του ταξιτζή έχει έναν κουρασμένο θυμό και μια τσαντίλα που ήρεμα δηλώνει "αν ψάχνετε για μ....ες, μην μου τηλεφωνήσετε".

Ακολουθούν συζητήσεις για το ξεπούλημα της χωρας, τον Καζαντζίδη, τους συνταξιούχους, το Ιντερνετ, τον καταναλωτισμό.

Το συμπέρασμα είναι ένα: Θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις  μετά τις εκλογές. Ισως τα καταφέρουμε να ενηλικιωθούμε. Ίσως ωριμάσουμε κι αφήσουμε πίσω τον καλό πατερούλη- πού- πάντα μοχθεί -για- το -καλό- μας και το μόνο που θέλει είναι ν' αφήνουμε την τύχη μας στα επιτήδεια χέρια του.

Θα δούμε ενδιαφέροντα πράγματα σε λίγες μέρες!

Μεγαλώνουμε!

A retired veteran CMP "Blitz"

A couple of days before the 1st of May and the temptation to roll on any field of poppies and chamomile was too strong. 
While strolling in the countryside around cousin Elias house, getting intoxicated by all the fresh greenery, I spotted an old truck, behind a chicken coop.

I have to admit I m not a car person. I would have passed it by without a second look, but it was sooooooooo ugly I couldn't take my eyes off of it's "face". It looked like an abandoned puppy.Honest, it did!!

"This is very old", cousin Elias informed me when I asked. It's been here since the war...and you know what? It is still used to carry the chicken poop to the dump site!"

It felt like the truck was posing for a photo session, so we took some pictures-a nasty job under the blinding midday sun. What the hell is this strange looking rusty thing? was the thought on my mind on the way back to Athens.

The only clue were the words "Ford Canada" under the lights.

It took some searching in the Net and the priceless comments of the http://www.jalopyjournal.com/ forums to pinpoint the model and learn some interesting facts about this WWII Canadian veteran.
It had been manufactured by "Ford Canada", a company established in 1904 in Canada,making cars and trucks. This specific model, the CMP -Canadian Military Pattern- also known as a "Blitz" was produced during WWII by the thousands and shipped all over the British Empire.
It explains the right steering wheel.

One member of the forum described it as a "WW II Brit troops and-whatever-you-got-carrier". It was a really tough and versatile truck. Depending on the engine it carried, it could be an F with a Ford engine or a C with a Chevrolet one. This is an F15 with a 85hp 239 cubic inch  "Mercury car and Ford truck" V8 engine...plus a rusty tuna meal can eaten long ago by a Greek farmer!

"The hood of the truck is a Cab 13" another forum member informed me, which means the front glass was designed slanted so that it wouldn't reflect the sunlight and alert enemy airplanes.

So, mystery solved my dear Watson! An old veteran left by any of the British Empire troops stationed then in Greece. New Zealanders, Australians and British had to flee the Nazi forces early in 1941. They evacuated with all kinds of vessels to Crete and then Egypt, so it figures some equipment had to be left behind.

On the other hand, it might be a little bit younger. British troops had returned in 1945, to take part in the Civil war which followed...not a nice part of Greek history or English-Greek relations.

Don't know why, but after learning a bit about the Blitz, the sight of  it, retired among the olive trees and the wild flowers seemed fitting and heart warming.

This truck started its life in Canada, traveled to the other side of the world,took part in a war and ended in a peaceful field in Attica. Well, if you don't mind the hens' constant cackling, which I'm sure this old fellow doesn't :)